40 dagentijd 2024
Nergens voor weglopen
Dag 20 Donderdag 7 maart
Vreemde wegen
Gisteren ging het in de kalender over psalm 139 en de liedtekst van Dietrich Bonhoeffer die op die psalm is gebaseerd en die ik gebruikte bij de uitvaart van mijn zwager. Vandaag gaat het opnieuw over een lied gebaseerd op psalm 139. Dit keer ingestuurd door collega Chris Kors uit Middelburg.
Psalm 139 is een van de bekendste liederen uit het Psalmenboek. Is het niet in de klassieke versie zoals die in ons Liedboek staat, dan wel in Oosterhuis’ hertaling, door Stijn van der Loo op muziek gezet en door Trijntje Oosterhuis met haar zang ontroerend mooi vertolkt: ‘Ken je mij?’ Maar ook de hertaling van de Nederlandse band BLØF mag er wezen: ‘Vreemde wegen.’ Met enkele pennenstreken verwoordt de band niet alleen een heel herkenbaar levensgevoel, maar ook het verlangen dat daaronder schuilgaat.
Hoe pakkend is het begin van het lied al, als leven geduid wordt als een ‘zwerven over mistige velden’ en dan tot de ontdekking komen dat je er helemaal niet op gekleed bent… Ja, waar zijn wij op gekleed als het gaat om onze weg in deze wereld? Vervolgens kenschetst de band het leven in al haar gejaagdheid. Maar wat als je voelt dat je dit niet kunt bijbenen, dat je dit niet langer aan kunt? Zou er iemand zijn die het in de gaten heeft? De band zingt over ‘verwarrende tijden’, ‘een snijdende wind’… alsof ze hun lied gisteren geschreven hebben! Wie heeft er af en toe niet de behoefte om weg te willen kruipen, om weer even kind te zijn, onbezorgd kind, vooropgesteld dat er iemand is die jou ziet en de armen om je heen slaat. ‘Zou je me vinden? Zou je me ooit vinden?’ Wat een hartsverlangen klinkt hierin door.
Maar dan gaat het lied nog één stapje verder. Het zijn misschien vreemde wegen die wij gaan, over mistige velden, in verwarrende tijden. Waar zullen we uitkomen met elkaar? Zullen we uitkomen bij elkaar? ‘Het antwoord is ja: jij zou me vinden.’ Dat is het slotakkoord van wat ik noem de ontroerend mooie hertaling die BLØF van Psalm 139 heeft gemaakt.
De aquarel die Lika Tov maakte bij Psalm 139 vind ik een inspirerend beeld om met aandacht naar te kijken, luisterend naar ‘Vreemde wegen’ van BLØF.
BLØF – ‘Vreemde wegen’
Als ik rond zou zwerven
over mistige velden
in een te dunne jas
Zou je me vinden?
Zou je me dan vinden?
En als ik kwijt zou raken
in razend snelle dagen
met een jagende bas
Zou je me vinden?
Zou je me ooit vinden?
Vreemde wegen brachten me tot hier
En straks nog verder en verder en verder van huis
Maar het antwoord is ja
Jij zou me vinden
Als ik je zou roepen
in verwarrende tijden
bij een snijdende wind
Zou je me vinden?
Zou je me dan vinden?
En als ik weg zou kruipen
om er niet te hoeven zijn
als een keer of als een kind
Zou je me vinden?
Zou je me ooit vinden?
Vreemde wegen brachten me tot hier
En straks nog verder en verder en verder van huis
Maar het antwoord is ja
Jij zou me vinden
Vreemde wegen brachten me tot hier
En straks nog verder en verder en verder van huis
Maar het antwoord is ja
Vreemde wegen brachten me tot hier
En straks nog verder en verder en verder van huis
Maar het antwoord is ja
Vreemde wegen brachten me tot hier
En straks nog verder en verder en verder van huis
Maar jij zal me vinden
Bijdrage van Chris Kors
Klik op deze link voor het muziek fragment