Elke twee maanden wordt voor Kerknieuws iemand geïnterviewd die op de een of andere manier betrokken is bij de Nederlandse Kerk. Deze keer is Christiaan van den Berg geïnterviewd. Christiaan is in 2021 tijdens de ‘lockdown’ hier in Londen komen wonen en werken.
Waar kom je vandaan en hoe ben je in Londen terechtgekomen?
Ik ben geboren in de stad Groningen. Al snel verhuisden we naar het naburige Haren, waar ik naar school ging. Een groot deel van mijn vrije tijd bracht ik hockeyend door. Voor studie verhuisde ik naar Rotterdam om een internationale dubbele bachelor in econometrie en economie te gaan volgen. Hoewel de tocht naar Rotterdam voor een Groninger wellicht een bijzondere stap lijkt, voelde het voor mij niet zo vreemd; bijna al mijn familie komt uit de Randstad. Ook sloot het internationale karakter van de studie en stad goed bij mij aan.
Gedurende mijn studie verschoof mijn belangstelling steeds meer richting finance, waardoor Londen als vanzelfsprekend in beeld kwam. Tijdens mijn master in Quantitative Finance werd ik voor de zomer van 2020 geselecteerd voor een stage bij Bank of America. De weg naar Londen leek open te liggen, maar die zomer trof ik mijzelf thuis, achter mijn laptop, aan. Uiteindelijk ben ik na mijn afstuderen in april 2021 naar Londen verhuisd om fulltime bij deze zakenbank te gaan werken. Ik ben dus precies een jaar in Londen!
Je bent hier, nadat Brexit ‘echt’ is ingegaan, en midden in de Coronacrisis komen wonen en werken. Hoe heb je Londen in die tijd ervaren en hoe vind je je weg nu?
Toen ik hier vorig voorjaar naartoe verhuisde, waren de effecten van beide ‘schokken’ goed te merken. Dankzij Brexit moest ik via een omslachtig proces een werkvisum zien te bemachtigen. Toen ik in Londen aankwam, werd ik verwelkomd met een quarantaine van tien dagen. Doordat ik de eerste paar maanden vanuit huis werkte en veel zaken in Londen niet of nauwelijks open waren, was het in het begin best een uitdaging om te aarden. Gelukkig kende ik een handvol vrienden vanuit Nederland en viel mijn aankomst samen met de eerste stap van het ‘reopening plan’, waardoor ik mijn leven hier steeds meer op kon bouwen door nieuwe mensen te ontmoeten en te ontdekken wat Londen allemaal te bieden heeft. De bijzondere en inspirerende ontmoetingen in de Nederlandse Kerk en het leren kennen van mijn vriend hebben daar zeker toe bijgedragen.
Afgelopen najaar heb je de weg naar de Nederlandse Kerk in Londen gevonden. Hoe kijk je naar deze gemeenschap die toch anders is dan de kerken in Nederland?
Mijn geloofsopvoeding is behoorlijk divers te noemen. Hoewel ik met mijn ouders naar de PKN-kerk ging, zong ik met het kinderkoor van mijn rooms-katholieke school in de RK-kerk. Als tiener ging ik mee op jongerenweekends van de doopsgezinde kerk en na mijn eindexamen ging ik met een groep van school naar Taizé: een week vol bijzondere ontmoetingen. In Rotterdam ging ik af en toe naar de remonstrantse kerk, maar maakte ik door de Alpha- en Bètacursus ook kennis met de lokale Navigators-studentenvereniging.
De weg naar de Nederlandse Kerk was voor mij eigenlijk verrassend ‘straightforward’. Het idee om in contact te komen met een lokale Nederlandse gemeenschap en tegelijkertijd invulling te kunnen geven aan het geloof sprak me enorm aan. Hoewel het misschien wat cliché klinkt, voelde ik me vanaf het begin thuis. Ik werd hartelijk begroet en de dienst was een afwisseling van woorden die me tot denken aanzetten en mooie muziek. Bovendien werd me tijdens het aansluitende koffiedrinken en een ‘brainstormsessie’ over de toekomst van de Nederlandse Kerk duidelijk dat deze gemeenschap niet alleen erg betrokken, maar ook open-minded is. In mijn ogen is de Nederlandse Kerk in sommige opzichten inderdaad vrij anders dan de kerken in Nederland. Kenmerkend daarvoor is voor mij de diversiteit aan achtergrond van de gemeenteleden. Iedereen heeft een eigen verhaal en reden waarom hij/zij zich tot de Nederlandse Kerk aangetrokken voelt, wat vaak tot bijzondere gesprekken en verrassende nieuwe inzichten leidt. Wat de gemeenschap volgens mij door alle diversiteit heen verbindt en bijeenhoudt, zijn de oprechte belangstelling voor elkaar en openstelling naar gasten.
We vieren straks Pasen. Nog altijd in een heel vreemde tijd. Niet alleen vanwege Corona, maar ook door de huidige situatie in Oekraïne. Hoe leeft voor jou dat feest van Pasen?
Pasen is voor mij een belangrijke, zo niet de belangrijkste, feestdag van het kerkelijk jaar. Vroeger hoorden daar voor mij verschillende tradities bij: op Goede Vrijdag aten we thuis matses met basterdsuiker. Ook de karaktervolle kerkdiensten staan me bij.
Vorig jaar, toen ik op Goede Vrijdag in de trein naar Londen stapte, stond Pasen voor mij in het teken van het afscheid nemen en een nieuw begin. Het voelde gek om voor het eerst in jaren Pasen niet met familie door te brengen, maar alleen, in quarantaine. Toch bood het mij ook de kans voor reflectie en bezinning. Dit jaar vier ik Pasen in Londen, als het goed is in het gezelschap van een deel van mijn familie. Ik kijk ernaar uit om het feest in deze nieuwe omgeving te vieren en koester de wens en hoop dat de wereld tegen die tijd weer in iets stabieler en vreedzamer vaarwater is beland…
Christiaan van den Berg werd geïnterviewd door Bertjan van de Lagemaat