40 dagentijd 2024
Nergens voor weglopen
Dag 18 Dinsdag 5 maart
Scherp zien
Eind december blikt Trouw-columnist Jamal Ouariachi terug op 2023. Hij doet dat met wat hij noemt ‘een haperend oog’. In het ziekenhuis hebben ze hem verteld dat zijn oog met rust en geduld weer moet herstellen. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en al snel probeert hij de krantenkoppen weer te ontcijferen. Wat hij leest, komt hem echter absurd voor. Heeft de FIFA een mensenrechtencommissie? Wat een slechte grap! De PVV in de peilingen nu al op 47 zetels? Hij zal het wel niet goed gelezen hebben. En verbijsterd vraagt hij zich af of ‘recht op zelfverdediging’ niet wordt verward met massamoord? Hij komt tot de conclusie dat al die absurditeit niks met zijn haperende oog te maken heeft. Hij fileert de wazige manier waarop wij reageren op gebeurtenissen die schokkend of zelfs Godgeklaagd zijn. ‘Dictatuur van de eufemismen’ noemt hij het. Maar daar is Jamal niet van. ‘Scherp zien vereist scherp formuleren’ benadrukt hij. ‘Het is tijd voor de waarheid.’
Ach, zei Pilatus, wat is waarheid? Het vervolg kennen we.
Hoe zit dat bij onszelf? Hoe zit dat in onze kerken? Hoe wazig drukken wij ons uit als het gaat over onrecht en misstanden? Welke verzachtende taal gebruiken wij om te duiden dat een andere politieke tijd is aangebroken? Durven wij nog klare taal te spreken of is het behoedzaamheid troef? Hebben wij voor onszelf nog helder vanuit welke grondwaarden wij willen leven en samenleven met elkaar? We houden ervan ons genuanceerd uit te drukken, maar wanneer wordt het wazig? En hebben we voor onszelf helder waarin luisteren naar andere meningen nog wel iets anders is dan accepteren dat polariserende standpunten salonfähig worden? Mogen de woorden van de Franciscaanse zegenbede ons inspireren om niet bang te zijn scherp zien te vertalen in scherp formuleren.
Bijdrage van Chris Kors