In Focus: Annabeth Naberman
Elke twee maanden wordt voor Kerknieuws iemand geïnterviewd die op de een of andere manier betrokken is bij de Nederlandse Kerk. Deze keer is Annabeth Naberman geïnterviewd. Zij is voor een onderzoeksstage in Londen, en doet onderzoek naar ons avondmaalszilver en bijzondere boeken uit onze bibliotheek voor haar master Religious Heritage in Groningen.
Waar kom je vandaan en hoe ben je voor je stage in Londen terecht gekomen?
Eind maart vertrok ik vanuit Nederland naar Londen voor mijn stage. Ik ben geboren en getogen in Genemuiden, een klein plaatsje in de Kop van Overijssel. Toen ik met mijn bachelor Kunstgeschiedenis begon in 2018 heb ik een tijdje in Groningen gewoond, maar door de lockdown ben ik terug verhuisd naar Genemuiden. Van daaruit doe ik mijn master en nu ben ik dus in Londen voor mijn stage! Omdat mijn mentor veel connecties heeft in zowel de kunst- als erfgoedwereld had ik hem gevraagd om suggesties voor stageplekken, met als enige ‘eis’ dat het echt een onderzoeksstage werd. Toen ik hoorde dat ze hier in deze kerk stagelopers zochten, was ik meteen enthousiast! Het soort onderzoek en de mogelijkheden om ook mijn bachelor Kunstgeschiedenis in te gebruiken, maakt het tot een goede match.
Hoe bevallen je deze maanden in die grote stad Londen en tegelijkertijd tussen al die historische boeken en objecten? En wat heeft het meest indruk op je gemaakt tot nu toe?
Ik moet zeggen dat Londen eigenlijk heel snel vertrouwd aanvoelde! In Nederland reisde ik het hele land door om zoveel mogelijk musea te bezoeken en als kunstliefhebber kun je hier in Londen je hart ophalen. Voor ik naar het VK vertrok, had ik mij natuurlijk ingelezen op de geschiedenis van de kerk, maar het voelt nog steeds bijzonder om werkelijk in de bieb tussen alle historische boeken te zitten. Het heeft voor mij hetzelfde effect als in een museum lopen en van dichtbij penseelstreken te zien die ooit door een schilder bewust zijn gezet: het zijn hele tastbare bewijzen van de mensen die hier de geschiedenis van de kerk vormen. Wat mij waarschijnlijk het meest bij zal blijven is de dienst in St Paul’s Cathedral de zondag na de kroning van Charles. Samen met twee vrienden uit Genemuiden ben ik naar de kathedraal gegaan en kwamen we recht onder de koepel te zitten. Ontzettend indrukwekkend om daar tussen honderden mensen in dat prachtige gebouw naar het koor te luisteren, hymns mee te zingen en met zijn allen het Onze Vader te bidden. Op zo’n moment voel je je verbonden met alle mensen om je heen uit verschillende landen en culturen!
Naast het onderzoek dat je doet, bezoek je regelmatig de diensten in de Nederlandse Kerk. Hoe kijk je naar die gemeenschap, die waarschijnlijk anders is dan wat je van huis uit gewend bent?
Klopt! Genemuiden zelf is een zeer religieuze gemeenschap: we hebben zes protestantse kerken op een inwonersaantal van tienduizend, de PKN-gemeente waar ik zelf bij zit, telt al drieduizend mensen. De kerk hier is dus anders dan ik gewend ben, maar ik voel me zeker niet minder thuis! Ik vind het fijn om temidden van de drukte, toch elke zondag een plek te hebben om Gods Woord te horen en een gemeente te hebben om op terug te vallen. Wat ik bijzonder vind aan de kerk hier in Londen is de openheid. Juist omdat de kerk hier ook een belangrijke rol heeft als plaats van ontmoeting, vind ik het mooi om te zien hoe mensen hier naar elkaar toe trekken ondanks verschillende manieren van geloofsbeleving en opvoeding.
Wij beginnen langzaam naar ons 475- jarig bestaan toe te leven. In ons jubileumjaar willen we een aantal bijzondere historische parels uit onze collectie naar boven halen. Ben jij al iets op het spoor gekomen. Welk boek of attribuut mag niet ontbreken?
Dan kies ik het avondmaalszilver waar ik nu onderzoek naar doe! Ik vind de zilvercollectie van de kerk een hele mooie weergave van zowel de continuïteit van de gemeenschap als de veranderingen die de kerk heeft meegemaakt door de eeuwen heen. Van een afstand lijkt de collectie één geheel, maar aan elke beker, schaal of kandelaar zit een verhaal verbonden die een blijk is van hoe de kerk vanaf haar stichting relaties heeft opgebouwd met andere landen, andere gemeenten en hoe de kerk van betekenis is geweest voor specifieke personen binnen de gemeenschap. Op het moment ben ik bezig met het achterhalen van de verhalen van mensen van wie de namen op het zilverwerk gegraveerd staan. Ik vind het heel mooi hoe het traceren van deze mensen en hun families in kerkregisters en handgeschreven brieven de geschiedenis van de kerk een ‘gezicht’ geeft en tot leven brengt! En juist omdat het zilverwerk nog steeds gebruikt word in de diensten, denk ik dat het heel leuk kan zijn om deze, voor veel mensen bekende, voorwerpen uit te lichten tijdens het jubileum.
Annabeth Naberman werd geϊnterviewd door Bertjan van de Lagemaat